Voor ik met mijn hond praktijkexamen mag doen bij de speur- en zoekhonden, moet eerst een theorie-examen worden afgerond. Tijdens de studie kwam ik de term ‘systematische desensitisatie’ tegen. Het betekent dat de hond geleidelijk aan ongevoelig wordt gemaakt voor prikkels waar ze aanvankelijk een aversie tegen heeft of waar ze angstig voor is. Ik pas het toe door nu al vuurwerk geluiden op te zetten op een zacht volume dat ik langzaam verhoog, afhankelijk van de spanning en stresssignalen bij de hond. Op deze manier kan ze alle vuurwerkgeluiden rondom de jaarwisseling beter verdragen en zal ze minder angstig zijn.
Het doet zich ook voor, merk ik tot mijn grote schrik, als ik ‘s avonds met een kopje thee op de bank, het achtuurjournaal aanzet. De schokkende beelden van oorlog en geweld, neem ik tot me als onderdeel van de dag. Ik herinner me de eerste keer dat ik de beelden zag en zo ontdaan was, dat de thee volledig werd vergeten. Dat is al lang niet meer zo besef ik en met dat besef komt de afschuw terug. Ik wil niet geleidelijk aan ongevoelig raken voor alles wat er in de wereld gebeurd en snap ook dat het niemand verder helpt als ik hier verzink in lijden. Ik zoek naar een balans tussen betrokken blijven op een manier dat alle ellende me blijft raken en het toch ook niet mijn dagelijks leven zo beïnvloedt dat ik daarin wegzak.
De bedoeling van systematische desensitisatie bij honden is dat zij bij hun taak kunnen blijven. Ze kunnen zich beter concentreren, als zij niet afgeleid worden door gevoelens van schrik en angst. Het helpt hen om te doen waarvoor ze opgeleid worden, mensen/slachtoffers opspeuren en ervoor te zorgen dat er hulp komt.
Met die wetenschap kan ik verder. Ik snap dat ook ik ‘een taak’ heb. Dat ik licht kan brengen in een wereld die donker wordt en mensen in hun kern aan kan raken, waar hun schaduwkant het soms overneemt. Daar is lichtheid voor nodig, niemand wordt geholpen als ook mijn binnenkant duister wordt door alle gebeurtenissen om ons heen. Het helpt om ‘erbij’ te blijven, helder te zijn waar de wereld vertroebeld, zuiver te blijven waar onzuiverheid de boventoon voert en licht te zijn waar zwaarte aan me trekt.
Het helpt me, om samen te komen met andere lichtdragers, om in elkaar het licht te blijven zien en elkaar te versterken in het uitdragen van dat licht. In zekere zin hebben wij ook onze concentratie nodig om mensen in nood op te speuren en om ervoor te zorgen dat er hulp komt waar dat nodig is.
