Ieder jaar als ik kerststal neerzet, verbind ik me met één van de figuren en vraag ik me af welke les ze voor me hebben als straks het nieuwe jaar begint. Ooit ben ik daarmee begonnen omdat er altijd wel één van de figuren is, die niet goed uit de doos wil of een figuur dat steeds omvalt. In plaats van me eraan te ergeren, ben ik me gaan afvragen wat dit specifieke figuurtje me zou willen vertellen. Welke boodschap het mogelijk bij zich draagt, waar ik mee verder kan in het komende jaar. Zo werd het neerzetten van de kerststal een moment van meditatie en bezinning. Al eens eerder verbond ik me met de ezel, die me liet weten dat ik het komende jaar stug vol moest houden op de door mij ingeslagen weg. Vorig jaar viel de herder kapot op de grond, wat me eraan herinnerde dat mijn tijd als eenzaam buitenbeentje voorbij zou zijn.
Dit jaar was het moeder Maria die mijn aandacht trok. Om me, zoals bij me opkwam, bewust te maken van wat er via mij geboren mag worden. Daar moest ik over nadenken. Kinderen zijn er via mij nooit geboren. Door jarenlang medicatiegebruik tegen epilepsie, was de kans op een gezond levensvatbaar kind niet groot en toen ik op latere leeftijd mijn medicatiegebruik stopte, maakte ik de keuze om kinderen die er al zijn (en in problematische situaties opgroeien) een plek te geven. Toch was de verbinding met Maria sterk en werd ik me er bewust van, dat er op een andere manier ‘iets’ via mij geboren mag worden. In mijn werk bereiken me verschillende wijsheden en inzichten die een plek in de wereld kunnen krijgen, als het gaat om mensgerichte zorg. Vaak zie ik mezelf als een ‘middel’ om datgene wat voor de ander bestemd is, te zeggen of te doen. De overeenkomst met Maria vond ik daarom treffend. Zij maakt me ervan bewust dat het niet om mij gaat, maar om dat wat ik mag brengen. Maria laat me zien dat ik verantwoordelijk ben om de kennis en inzichten die me bereiken, zorgvuldig en zuiver uit te dragen.
Dat vind ik een mooi idee voor het nieuwe jaar. Vaak richt mijn energie zich nog op het afzetten tegen of het willen doorbreken van oude, vastgeroeste patronen. Dat wordt ingegeven vanuit een gevoel van onrecht, een oude energie die ik achter me mag laten. In verbinding met Maria zie ik dat het delen van een nieuw perspectief (op zorg) volstaat. Wat me bereikt, mag ik koesteren en het laten groeien tot waar het toe bestemd is, meer hoef ik er niet mee te doen. Maria leert me een les van dienstbaarheid en vertrouwen, om in het nieuwe jaar (zo zuiver mogelijk) een boodschap van Liefde te vertalen naar menselijk handelen. Daar kan ik de komende tijd mee aan de slag. Het deed me denken aan een gedicht dat ik ooit schreef:
Loslaten van zekerheden die illusies bleken te zijn.
Van alles wat zo tastbaar leek, al was het toch maar schijn.
Loslaten en vertrouwen op wat niet zichtbaar is.
Een vaag gevoel, een zachte stem wordt van betekenis.
Loslaten en voorzichtig weer opnieuw beginnen
Zodat je dan de Liefde vindt, verscholen diep van binnen.
