“De steen die de bouwers afkeurden is de hoeksteen geworden” – psalm 118:22
Deze zin stond in de veertigdagentijdkalender. Die lezen we iedere avond op weg naar Pasen. Het zinnetje is spreekwoordelijk geworden. De steen die niet goed genoeg leek te zijn, werd een belangrijke steen voor het fundament van het bouwwerk.
Een mooie illustratie kreeg ik een dag later tijdens een werkbezoek aan het recycle station van ‘s Heerenloo. Daar werken mensen met een verstandelijke beperking, elk met een eigen (vaak ingewikkelde) levensloop. De begeleider vertelde over een deelnemer die had gezworven en bij een ander was beveiliging nodig geweest om zijn agressie in de hand te kunnen houden, tot er werd besloten om ze een taak te geven. Zo kwamen ze terecht op het recycle station, waar ze oude apparaten uit elkaar halen en alle losse onderdelen naar verschillende plekken brengen waar het hergebruikt kan worden. Onderliggende agressie en frustratie wordt gekanaliseerd tot het legitiem slopen van materialen, waardoor deze mensen een waardevolle bijdrage leveren aan de maatschappij.
Ik vind het iets moois dat er op steeds meer plekken, binnen de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking, gezocht wordt naar onderliggende motieven van gedrag. Steeds vaker is er oog voor die motieven en worden activiteiten zo ingezet dat deze (spreekwoordelijk) afgekeurde stenen, hoekstenen van onze samenleving kunnen worden.
